Sinds 2011 werk ik aan een stripboek over de ervaringen van militairen en veteranen uit mijn woonplaats, die tussen 2001 en 2010 in Afghanistan hebben gediend.
Wat maak je mee tijdens een uitzending? Hoe kom je ervan terug. Op deze blog houd ik het proces bij en plaats ik teasers en indrukken van het boek. Uitgavedatum staat nog niet vast maar houdt daarvoor deze blog in de gaten.

zondag 11 januari 2015

Ik teken voor 2015


Wederom een excuus voor het laten wachten op nieuws. Laat ik het zo zeggen; wen er maar aan! Werken en bloggen gaat bij mij – nog - niet goed samen.

2014 was voor mij was een lastig jaar, waarin ik nog steeds mijn draai moest vinden als freelancer, een zoektocht naar afnemers van journalistieke strips en een uitgever die het boek zou willen uitbrengen. Soms breekt het op, maar gelukkig haal ik er ook veel energie uit. Des te gelukkiger word ik van een verrassend afsluitend kwartaal.

Ik moest het een en ander onder de pet houden, maar intussen kan er weer nieuws naar buiten. Het stripboek is momenteel in voorbereiding voor definitieve uitgave in het voorjaar van 2015 bij Uitgeverij Pix4Profs / Jan Stads. De uitgever is zelf fotograaf en geeft meerdere boeken uit, waaronder 'Stan Storimans, Oog op de Wereld' over RTL-cameraman Stan Storimans, die in 2008 in Georgië om het leven kwam bij een mortierinslag. Maar ook b.v. “Dementie een vergeten wereld”, waarvoor hij 6 weken op een gesloten afdeling heeft geleefd en gewerkt.
De komende maanden zal alles in werking worden gesteld om het boek dit voorjaar te publiceren.

Eerder dit jaar nam ik tijdens de Stripdagen Haarlem deel aan de expositie 'De Nieuwe Garde'. En momenteel hangen er producties van mij in het Persmuseum in Amsterdam voor de tentoonstelling; 'De tekenaar als verslaggever'. Een tentoonstelling die een overzicht geeft van internationale en nationale journalistieke stripmakers en producties. Deze is samengesteld door Joost Pollman, zelf gefascineerd door journalistieke strips. Een tentoonstelling die ik eenieder kan aanbevelen.
In aanloop naar de tentoonstelling werd ik door media gevraagd voor commentaar en te vertellen over de journalistieke strips. Zo was ik bij NOS Met Het Oog Op Morgen in de uitzending. BNDeStem en Brabants Dagblad plaatsten een uitvoerig artikel over de tentoonstelling. IJmuijder Courant en NRC schreven lovende woorden. NRC noemde de voorproeven voor het stripboek 'veelbelovend'. Hopelijk bereikt de tentoonstelling het publiek, maar de volgende zet is voornamelijk aan de redacteuren die de verscheidenheid en kwaliteit opmerken die de journalistieke-strip bied.
BNDeStem ziet in ieder geval wel de journalistieke waarde van de journalistieke-strip. In november had ik me op de koffie uitgenodigd bij de hoofdredacteur - zelf een stripliefhebber - om te praten over journalistieke strips. Het leek hem zeker de moeite waard om ermee te experimenteren en om te beginnen stonden er in december al twee beeldverhalen in BNDeStem. Volgend jaar vallen er nog meer producties te verwachten. Het voornemen is daar ook reportages aan toevoegen.

Al met al, allemaal resultanten van de uitwerking dat het project op me heeft, waar het ooit allemaal mee is begonnen. 'Dit stripboek is slechts het begin' zei ik in een interview met Jamaica Vink in 2012.


Journalistiek bedrijven op zo'n manier dat het ook binnenkomt bij de lezer. Maar in plaats van alleen maar boeken, juist stripjournalistiek bedrijven voor kranten. Hopekijk kan er op die manier ook meer publiek mee vertrouwd raken. En mocht ik vaker naar (post)conflict gebieden afreizen (en dat wil ik), dan zal het beschikken over een internationale-perskaart dat een stuk makkelijker maken. En die heb ik!

Een interessante samenwerking die ik ben aangegaan is met schrijvend journalist David Oranje. Met hem werkte ik een beeldverhaal uit over een Syrische vluchteling uit Aleppo, dat in november werd gepubliceerd door nrc.next. We leerden elkaar kennen bij de NVJ-training (i.s.m. het Ministerie van Defensie) ‘Verslaggeving in conflictgebieden’. Beiden zijn we  gefascineerd door stripjournalistiek en hebben we affiniteit met conflictgebieden. Dit was de eerste productie maar zeker niet de laatste.

Op dit moment bevind ik me samen met David in Beirut. Ons doel is een beeld te schetsen van de impact die de stroom Syrische vluchtelingen heeft op Libanon. Libanon, iets meer dan 4 miljoen inwoners, herbergt momenteel bijna 1,5 miljoen vluchtelingen. Dat heeft zijn invloeden op het land en dat willen wij in beeld brengen. Twee van onze verhalen zullen daar over gaan. Voor het derde verhaal willen we ons laten verrassen en kijken waar onze contacten ons zullen brengen. Een overzicht van het resultaat zal dan ook op de blog verschijnen.

De gebeurtenissen van de afgelopen week in Parijs, zijn me zeker niet in de koude kleren gaan zitten. En al helemaal niet als stripjournalist. 

Toen ik in Kabul was, vonden mensen het interessant om te zien wat die blanke krullenbol daar zat te schetsen. Binnen een mum van tijd knoopte ik het ene na het andere gesprek aan. Het ontwapent. Vandaag liep ik met David en onze fixer over een vlooienmarkt in Sin el Fil: een wijk in Beirut die overspoeld is met Syrische vluchtelingen. Er was geen spanning - die ik daarentegen wel voelde in Kabul - maar ik waagde het nóg niet om daar ter plekke te gaan schetsen. We vielen al op als westerlingen tussen allemaal Arabieren, dus dan is het gewoon niet verstandig om daar nog meer de aandacht te trekken. Ik acht het hoogst onwaarschijnlijk dat het kwaad zou kunnen om ter plekke te zitten schetsen. Waarschijnlijk leggen Arabieren nog niet eens de link met Charlie Hebdo.

Ja! Charlie Hebdo ging en gáát ver met hun satirische cartoons. Maar vermoord te moeten worden om tekeningen!? Het bloedbad is een aperte aanslag op het recht op het vrije woord. Het recht op het vrije woord is een mensenrecht. En daar zetten mensen hun leven voor op het spel.